Części Lombardini LDW502 FOCS
W ofercie naszego sklepu części zamienne silnika Lombardini LDW502 FOCS, który wykorzystuje się w maszynach budowlanych, rolniczych oraz microcarach takich marek jak: Ligier, Bellier, Casalini, Chatenet i Grecav.
Wszystkie części zamienne Lombardini LDW502 FOCS ze sprzętu rolniczego, budowlanego i microcarów.
Lombardini LDW502 
- zawory głowicy
- wały korbowe
- uszczelki głowicy
- pompy wody
- wtryskiwacze
- pierścienie
- świece żarowe
- termostaty
- tłoki
- uszczelki
- uszczelniacze wału
- cewki gaszenia
- pompy paliwa
- pompy oleju
- głowice
- panewki
- korbowody
Posiadamy wszystkie części zamienne silnika Lombardini LDW502, który pracuje w microcarach marki Ligier oraz Casalini.
Lombardini LDW 502 FOCS
W naszym magazynie wszystkie części zamienne silnika Lombardini LDW 502 FOCS z microcarów takich marek jak Bellier, Chatenet, Ligier, Casalini, Grecav.
Jeśli chcesz dowiedzieć się czegoś więcej na temat silnika Lombardini LDW502 FOCS, napisz do nas, a my chętnie odpowiemy na Twoje pytania.
Czy wiesz, że...
Pierwszą fazą przenikania atomów czynnika atakującego przez warstewkę jest adsorpcja i związany z tym rozpad cząstek na atomy lub nawet jonizacja atomów. Następnie atomy lub jony wnikają w warstewkę i rozpoczyna się ich ruch poprzez warstewkę do metalu. Z drugiej strony atomy metalu adsorbowane na wewnętrznej powierzchni warstewki rozpuszczają się w niej i przemieszczają się w kierunku na zewnątrz. Podczas ruchu atomy stykają się, wchodzą w reakcje tworząc produkty korozji, a zatem wzrasta grubość warstewki produktów korozji. Obszar, w którym zachodzi wzajemne oddziaływanie dyfundujących atomów nazywa się strefą reakcji. Grubość warstewek ochronnych waha się w szerokich granicach, a mianowicie: warstewki grube, łatwe do wykrycia o grubości d > 5000 A (0,5 pm), warstewki średniej grubości (barwy nalotowe) d = 5000 + 400, warstewki cienkie, niewidzialne d < 400, wykrywane metodami pośrednimi. Utworzona warstewka jest jednak nietrwała na skutek wzrostu naprężeń wewnętrznych, powstających przy wzroście grubości warstewki (produkty korozji zajmują większą objętość niż objętość skorodowanego metalu) i zmianie temperatury. Proces rozpuszczania się metali w elektrolicie jest procesem złożonym z dwóch procesów elektrochemicznych zachodzących jednocześnie, a mianowicie: proces anodowego przejścia jonów metalu do roztworu z pozostawieniem odpowiedniej liczby elektronów na powierzchni metalu: proces katodowego zużycia nadmiaru elektronów przez jony lub cząsteczki elektrolitu (depolaryzacja), które przy tym ulegają redukcji. Gdyby proces katodowy (depolaryzacja) nie przebiegał równolegle, proces anodowy musiałby szybko ustać. Ta część metalu, która się rozpuszcza nazywa się anodą, a ta część na której występuje rozładowanie nadmiaru elektronów nazywa się katodą. Zatem anoda koroduje przy zetknięciu się metalu z roztworem elektrolitu, atomy zjonizowane metalu mogą przejść do roztworu w postaci jonów. Energia potrzebna do pokonania bariery potencjału na granicy metalu przy opuszczaniu go przez atom zjonizowany jest zrównoważona przez energię uwalniającą się przy hydratacji jonu metalu. Jeżeli energia hydratacji jest większa do energii związku: atom zjonizowany elektron, proces przejścia atomów zjonizowanych w roztwór jest termodynamicznie możliwy. Natomiast elektrony nie mogą ulec hydratacji i przejść do roztworu, tylko pozostają w metalu ładując go ujemnie. Dodatnie jony metalu po przejściu do elektrolitu ładują go dodatnio. Skutkiem tego metal ma nadmiar elektronów i ładunek ujemny, a elektrolit niedomiar elektronów i ładunek dodatni. Skutkiem tego początkowo powstaje tendencja do zahamowania przechodzenia jonów w roztwór, ponieważ metal i roztwór, jako przeciwnie naładowane, oddziaływują na siebie elektrostatycznie. Istniejący więc w metalu nadmiar elektronów będzie przyciągał występujące w nadmiarze w roztworze dodatnie jony metalu. Bezpośrednie przejście zjonizowanych atomów metalu w roztwór jest możliwie tylko w nieznacznym stopniu (około 1%).